Alexandros Kaklamanos
Captives (2021), In situ installation, Scaffold, Plastic wrap, Synthetic textile, concrete, video screen , 3 x 3 x 3

The Captives project started as a collection of images from Athenian monuments that were covered during their conservation process. At first I saw these institutional gestures as potentially personal work. In 2019 I proceeded with a public intervention as I covered a sculpture in the center of Athens following the practice and materials from the existing personal archive. The intention of this installation was to change or hide the identity and the signifier of the statue. Anticipating the lack of interest and reaction on the part of the state apparatus that would not respond to this partly illegal act for about a month, I set a planned trap for the official rejection of the political meaning of the monument. The notion of ATOPOS as a non-space and Fidetzis' approach in relation to the challenge of monumentality raised the idea of an installation in dialogue with Fidetzis' work. After applying this practice to Fidetzis’ Headless Jacobin, the archetype of a flawed revolutionary, a dialogue emerges in relation to the limits of institutional and historiographical impositions.

Το έργο Captives ξεκίνησε ως μια συλλογή εικόνων από αθηναϊκά μνημεία που καλύφθηκαν κατά τη διάρκεια της διαδικασίας συντήρησής τους. Στην αρχή είδα αυτές τις θεσμικές εγκαταστάσεις ως δυνητικά προσωπική δουλειά. Το 2019 προχώρησα σε μια δημόσια παρέμβαση καθώς κάλυψα ένα γλυπτό στο κέντρο της Αθήνας ακολουθώντας την πρακτική και υλικά από το αρχείο μου. Πρόθεση αυτής της εγκατάστασης ήταν να αλλάξει ή κρυφτεί η ταυτότητα και το σημαίνον του αγάλματος. Προβλέποντας την έλλειψη ενδιαφέροντος και αντίδρασης από την πλευρά του κρατικού μηχανισμού που δεν θα ανταποκρινόταν σε αυτή την εν μέρει παράνομη πράξη για περίπου ένα μήνα, έστησα μια προγραμματισμένη παγίδα για την επίσημη απόρριψη του πολιτικού νοήματος του μνημείου. Η ιδέα του ATOPOS ως μη-τόπος και η προσέγγιση του Φιδετζή σε σχέση με την πρόκληση της μνημειακότητας έθεσε την ιδέα της εγκατάστασης σε διάλογο με το έργο Φιδετζή. Μετά την εφαρμογή αυτής της πρακτικής στον Ακέφαλο Ιακωβίνο του Φιδετζή, το αρχέτυπο ενός ελαττωματικού επαναστάτη, προκύπτει ο διάλογος σε σχέση με τα όρια των θεσμικών και ιστοριογραφικών επιβολών. 

Ο Αλέξανδρος Κακλαμάνος (γ. 1982) αποφοίτησε από την Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας το 2011 και από την Ακαδημία Καλών Τεχνών και Design St. Joost στο s’-Hertogenbosch το 2014 με υποτροφία της ΜΟΤΟΡ ΟΙΛ HELLAS. Το 2010 φοίτησε με υποτροφία του Ι.Κ.Υ. στη Βασιλική Ακαδημία Καλών Τεχνών της Αμβέρσας με το πρόγραμμα Erasmus. Το Σεπτέμβριο του 2012 εκπροσώπησε την Ελλάδα στο “World Event of Young Artists’’στο Νότινγχαμ στo πλαίσιo της πολιτιστικής Ολυμπιάδας. Το έργο του έχει παρουσιαστεί σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό. To 2017 ήταν υποψήφιος για το Βραβείο Λάππα και το 2018 συμμετείχε στο 1ο Πρόγραμμα Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος της ARTWORKS. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.