Aristidis Lappas
Owl Goddess, 2021
(Oil on Canvas, 200 x 160 cm)
Courtesy the artist and The Breeder, Athens

In reality, the world does not always relate to our own perceptions of it. For all the effort we have put as a species in order to create all these explanatory narratives the result is least to say underwhelming. We try to grasp the world and fit it within our grasp so it will give us hope, a goal or, as it often happens, some arbitrary fanaticism. Yet the Owl Goddess laughs. She sees the little flower sprout turn into ripe-full tree, and as the fruit falls to the ground she sends her birds to tear its flesh, to devour it. To eat it up and to birth it again, this time elsewhere. Oh, The Queen can now see the beauty of growing blossom. And now where do I need to bet, you might find yourself asking: to a flower, oh, so beautiful or to the feeding vultures? But don’t you worry, not the least, for once the prophet cometh, you’ll surely recognise him, and thus he will henceforth explain the bet, explain that it's wise to hold a hand, to raise to mighty flag for it is you who attends the races. Yet once the matches have been spilt, the soil is plenty moistened and as the dust sets over it you’ll hear it once again sounding. It is the owl, she is laughing.  

Στην πραγματικότητα ο κόσμος δεν ταυτίζετε με την αντίληψη μας. Όσο και αν φτιάχνουμε αφηγήσεις για να τον εξηγήσουμε, στην πραγματικότητα αυτός δεν ανταποκρίνεται πάντα, δεν ξεκλειδώνει. Θέλουμε να τον καταλάβουμε και να τον βάλουμε σε πλαίσια που να μπορούμε να χωρέσουμε μέσα στην χούφτα μας για να βρούμε ελπίδα, στόχο ή ακόμα -όπως σιχνά συμβαίνει, έναν τυχαίο φανατισμό. Μα η Θεά Κουκουβάγια γελάει. Βλέπει τον ανθό να μεγαλώνει και να γίνετε καρποφόρο δέντρο, και σαν το φρούτο πέσει στέλνει τα πουλιά της να το κατασπαράξουνε. Να το φάνε και να το γεννήσουνε και πάλι, αλλού ετούτη τη φορά, για να δει έτσι και πάλι η βασίλισσα το σπόρο να μεγαλώνει γλυκά και να γίνεται το πιο όμορφο λουλούδι. Και τώρα εγώ, πού να ποντάρω, ρωτά ο καθένας. Στο όμορφο λουλούδι στα όρνια τα αρπακτικά. Μα μην ανησυχείς καθόλου, γιατί σαν έρθει ο προφήτης θα ξέρεις και θα σου εξηγήσει πιο είναι το σωστό. Ποιό χέρι πρέπει να κρατάς, ποιό λάβαρο θα πρέπει να κουνάς σαν θα κατέβεις στους αγώνες. Και όταν παιχτεί το ματς και η σκόνη πέσει στο ποτισμένο χώμα, ίσως την ακούσεις πάλι, την Κουκουβάγια που γελάει. 

Ο Αριστείδης Λάππας (1993) γεννήθηκε και δουλεύει στην Αθήνα. Έκανε σπουδές BA στο University of West England, Bristol, UK και στην Academia De Belle Arti, Bologna, Italy μέσω της υποτροφίας του Εράσμους. Έχει δείξει την δουλειά του σε ομαδικές και ατομικές έκθεσης όπως Athens Biennial 7: Eclipse (2021), The Portent Passage of Teras, T.A.R, Μολυβος Λεσβου (2021) Tenderness of a Cutting Sword, The Breeder, Αθήνα(2020) St.A.I.R Artist in Residence, Graz, Austria (Νοέμβριος 2020 - Ιανουάριος 2021); Artworks Fellow Grant 2020, Αθήνα (2020); Θεωρήματα, ΕΜΣΤ, Αθήνα (2020); Polymorphic Entrancing Topos, P.E.T Projects, Αθήνα(2019); Part II, The Breeder,Αθήνα(2019); Break Time Contemplations, Transformer, Washington D.C (2018). Ο Λαππας εκπροσωπείτε από τη The Breeder Gallery.