Ο Ηλίας Παπαηλιάκης συμμετέχει στο #RevoltingBodies με δύο έργα που εισάγουν με τον τρόπο τους μια εναλλακτική θεώρηση του ηρωικού ιστορικού υποκειμένου. Το πρώτο έργο, μια μικρότερη ελαιογραφία βασισμένη σε μια μελέτη του Νικηφόρου Λύτρα για το πορτρέτο του βασιλιά Όθωνα είναι μια τρυφερή και παράλληλα δυναμική προσέγγιση ενός θέματος που κυριαρχεί στη δυτική εικονογραφία για αιώνες: Το βασιλικό πορτρέτο που ωστόσο, στο έργο του Παπαηλιάκη, μετατρέπεται σε μια ζωντανή πράξη με υποβόσκουσα ασέβεια, καθώς το πρόσωπο του ατόμου που απεικονίζεται κρύβεται κάτω από μια μουτζούρα σκούρου χρώματος. Αυτό που μένει είναι η εικόνα της ενδυμασίας που επέλεγε να φοράει ο βασιλιάς, μια φορεσιά που φέρει το δικό της ιστορικό βάρος. Το ένδυμα των Ευζώνων, της επίλεκτης μονάδα της ελληνικής βασιλικής και προεδρικής φρουράς, είναι ένα κράμα πολιτιστικών σημαινόντων που αντλούν από έναν συνδιασμό λαϊκών αναφορών και μια εξιδανικευμένη δυτική ματιά σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να ντύνονται οι Έλληνες για να εκπληρώσουν τον φανταστικό τους σκοπό ως το λίκνο της Δύσης που φλερτάρει συνεχώς με την Ανατολή. Το δεύτερο κομμάτι που κοσμεί την έκθεση είναι μια υπερμεγέθης απεικόνιση του αποκεφαλισμένου κεφαλιού του Άρη Βελουχιώτη, όπως αυτό εκτέθηκε σε έναν φανοστάτη των Τρικάλων από αντιδραστικές δυνάμεις, ακριβώς μετά την αυτοκτονία του και πριν από την έναρξη του ελληνικού εμφυλίου. Ο αριστοτεχνικός τρόπος με τον οποίο ο Παπαηλιάκης επιλέγει να οικειοποιηθεί αυτή την εικόνα είναι τόσο ζωγραφικά όσο και εννοιολογικά πανίσχυρος. Από τη μία πλευρά, η αναφορά είναι σαφής, καθώς ο πίνακας βασίζεται σε μια αρκετά γνωστή φωτογραφία ενός φρικτού περιστατικού, ενώ από την άλλη, η θύμηση της φωτογραφίας εξαλείφεται καθώς μια γραμμή λαδιού αλληλεπιδρά με ένα φόντο που είναι ταυτόχρονα πλούσιο και γυμνό. 

Γεννήθηκε στην Κρήτη το 1970. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Σπούδασε ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας (1990-1996).  Το 1998 βραβεύτηκε με το 1ο βραβείο του Ιδρύματος Γιάννη και Ζωής Σπυροπούλου. Το 1999 συμμετείχε στην μπιενάλε νέων των χωρών της μεσογείου. Το 2001 εκπροσώπησε την Ελλάδα στην 49η Μπιενάλε της Βενετίας. Το 2001, το Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης οργάνωσε αναδρομική έκθεση με έργα του από την περίοδο 1998-2001. Το 2009, το Ίδρυμα Ελληνικού Πολιτισμού στο Βερολίνο οργάνωσε έκθεση με έργα του, που ανήκουν σε γερμανικές συλλογές. Το 2013 ήταν υποψήφιος για το βραβείο ΔΕΣΤΕ. Το 2017 συμμετείχε στην documenta 14 . Το 2018 συμμετείχε στην 6η Μπιενάλε της Αθήνας. Το 2020, η Πινακοθήκη του Δήμου Αθηναίων φιλοξένησε την έκθεσή του, «Τα θεωρητικά αντικείμενα: Έργα 2017-2020».Το 2021 σε συνεργασία με τον Δήμο Αθηναίων και την Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση ζωγράφισε την τοιχογραφία στην πλατεία Αυδή με τίτλο Το φιλί.  Έχει γράψει εισαγωγικά και κριτικά σημειώματα για ατομικές και ομαδικές εκθέσεις και έχει επιμεληθεί ατομικές και ομαδικές παρουσιάσεις καλλιτεχνών.  Έχει δώσει διαλέξεις για το έργο του και έχει συμμετάσχεις σε δημόσιες συζητήσεις σχετικά με τα ζητήματα της σύγχρονης τέχνης.  Έχει παρουσιάσει την δουλειά του σε 27 ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό καθώς και σε περισσότερες από 100 ομαδικές εκθέσεις. Δίδαξε στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων του Πανεπιστημίου της Πάτρας ως εντεταλμένος διδάσκων για 13 εξάμηνα από το 2009 έως το 2019. Έργα του βρίσκονται σε δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.