Eva Stefani
Acropolis, 2001, 2004 26 min
“Acropolis” explores the significance of a Greek national symbol in the creation of national identity and collective memory. In the place of a concrete, victorious memory, the film juxtaposes “another” memory, that of the senses, the memory of the body.
By drawing a parallel between the “sacred rock” and the female body, the film makes a comment on the timeless exploitation of the monument. At the same time it poses questions on the relationship of History and Pornography.
Ένα ντοκιμαντέρ- πείραμα εμπνευσμένο από το λόφο της Ακρόπολης.
Ο ναός του Παρθενώνα παρομοιάζεται με μία γυναίκα σφηνωμένη στη γη που διηγείται την ιστορία της. Το περίφημο Εsse est Percipi (υπάρχω γιατί με αντιλαμβάνονται) στο οποίο βασίστηκε ο Μπέκετ στο έργο του διαπνέει κατά κάποιο τρόπο αυτήν την κινηματογραφική απόπειρα. Η Ακρόπολη ως εθνικό σύμβολο, ως συλλογική μνήμη, ως γυναικείο σώμα, ως τραύμα και ως επιθυμία.
Η Εύα Στεφανή είναι εικαστικός καλλιτέχνης και σκηνοθέτης κινηματογραφικών ντοκιμαντέρ. Χρησιμοποιεί βίντεο και φιλμ super 8 για τη δημιουργία παρατηρητικών ντοκιμαντέρ και σύντομων εικαστικών ποιημάτων. Εργάζεται ως Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Ιστορίας και Θεωρίας του Κινηματογράφου στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών, καθώς επίσης ως Επισκέπτρια Καθηγήτρια στο Ινστιτούτο Αρχαιοελληνικής και Λατινικής Φιλολογίας του Ελεύθερου Πανεπιστημίου του Βερολίνου (Institut für Griechische und Lateinische Philologie, Freie Universität).